Έξω, είναι μια πανσέληνος που σε καλεί,

και μια ασημιά θάλασσα.

Εσύ, κλειδώθηκες δήθεν, πίσω απ' τη σάπια πόρτα

και κοιτάς κλεφτά, απ' τη χαραμάδα.

Δώσε της μιά, να δεις που θ' ανοίξει.